Sevim AYDIN

AY KARA - Buz Tutardı Vedalar

Karanlık, bir akşam vakti
Yüzünde sokak lambasından vuran kızıllık
                    ve kar beyazından yansıyan aydınlık
Ocak ayı olmalı kış bastırmıştı
Kar yığınları vardı her yerde

Buz gibi bir akşam…
Soğuk; ellerini üşütmüş,
                              kar yüreğini
Gözlerin gelincik ateşi kızıllığında
Beyazı kırmızıya çalmakta.

Bilmem kaçıncı vedanın
              şarkısını bestelemekte zaman
Ve güfteyi söylemekte dudağın

 Tellere konmuş evsiz bir çift güvercin…
 Gözlerin ağlamaklı,
                     boğazın düğüm düğüm

 Hoşça kal derken
                    nemlenir gözler
                                elvedaya sarılan avuçların.

Yüreğim, soluğun da zavallı tutsak
Bırakma, giderken onu da götür