Arif Onur SOLAK

AŞK CELLADINA SON TEBESSÜM

Adının hecesinde adımlarken aşkı

Bir varmış bir yokmuş masallarından aşırdım yokluğu.

Var olmanın adıyla

“İncire ve zeytine ant olsun ki”

Namahrem kaldım "Aşk´a".

Anladım! Aşk bana haram lokma…

Müphem sevdaların koynunda

Harcanmış gençliğimi aşkın yaşamsallığında tükettim

Bir ölüm sonrası mahşer nakaratında söylenir türküm

Ödenir hesap nasıl olsa

 

Vasiyetimdir;

Kulağıma ezanla okunan adımı

Son salada sus cümle âleme…

Bir Cuma mübarekliğinde

Cami avlusunda musallaya yatırıldığında ruhum

Saf tutsun bütün sevdalılar

Mecnun’lar ve Ferhat’lar etsin son duamı

“Merhumu nasıl bilirdiniz” diye sorulduğunda

“Biz onu aşktan bilirdik, iyi ölürdü” desinler

 

Ve geriye

Yüzümde cellâdıma son gülümseyişim kalsın…