Sadice DAĞ

MELİSA VE BEN

Canım Kardeşim,

Seninle yıllardır görüşmüyoruz. Avukat seni bulabilir mi onu da bilemiyorum. Ama bulmasını bütün kalbimle diliyorum. Bizleri hiç arayıp sormadığın için sana çok kırıldım. Zavallı annemiz sana üzüntüsünden hasta oldu. Fakat şunu bil ki o sana hiç kırgın değildi. Hep adını sayıklayıp durdu.
Bu evi sana miras bıraktım. Çünkü kızım Melisa Down Sendromlu. Belki bu konulara çok yabancısın.47 Kromozom da denilen genetik bir hastalıkla dünyaya gözlerini açtı. Eşim de ben de altı aylık bebekliğinden beri onun eğitimiyle ilgilendik. Sekiz yıllık zorunlu ilköğretimini bitirdi. Fakat birebir eğitimini bundan sonra da devam ettirmek gerekiyor. Bu konuda sana yardımcı olabilecek kişilerin telefon, adres bilgilerini yazdım. Eğitim raporunu yenilemem lazımdı. Son zamanlarda hastalığımdan ötürü çok halsizdim. Ne olur gerekli olan her şeyle ilgilen. Ben seni kıracak bir şey yapmadım. Ama bunca yıldır arayıp sormadığına göre belki sen de bana kırgınsın. Eğer bu mektup eline geçerse emanetime yani hayattaki en değerli varlığım biricik kızım Melisama iyi bak.
 
     Melisa hep “ben meleğim” der. 
O gerçekten de benim hep meleğimdi. Meleğimi sana emanet edi-
yorum. Ona çok iyi bak.
                                                                            Ablan Sevgi
 
Mert uzun zamandır görmediği ablasının ölüm haberiyle yıkılmıştır. Ablasından geriye bir mektup ve Melisa kalmıştır. Mert´in hayatı ailesinden ayrı yaşadığı zor zamanlardan sonra, hiç tanımadığı Down Sendromlu yeğeni Melisa ile yaşamaya başlamasıyla değişecektir. Yazarın kendi tecrübelerinden yola çıkarak yazdığı bu roman okumaya başlayacağınız ilk andan itibaren kalbinize dokunacak…