Kardeşim çok ağladı.
Bağıra çağıra hatta
çağıra çağıra, anne kelimesini çağıra çağıra ağladı. Anne diyordu bu plana
dâhil değildi, yıllardır anne diye ağlamıyorduk ama nasıl olduysa yıllarca
biriktirdiği anneler birden gözyaşlarıyla dışarı aktı. Gürültüyle ağladı.
Kapı önünde kalmış da
Birazdan karanlık
basacak da
Dışarıda kalacak korkusunu
bir daha bir daha yaşar gibi ağladı. Ağlamaktan yoruldu.
Sonra…
Sonra ben de ağladım
ama kendimi çimdiklememiştim.
Kapı aralanmayınca ben
de ağladım.
Çok ağladım.
Bağıra bağıra ağladım.
Ama…
Ama kapı aralanmadı.
Annem çıkmadı.
Biz içeri giremedik.
Sonra çok ağladık.
Sonra geri döndük ve aralık
bıraktığımız diğer kapıdan yine içeri girdik.