SELMİN KUTANİS DOĞAN

BEN DE SEVMEYİ ÖĞRENDİM

“Aşk bencildir kızım. Aşk hep ben der, herkes benim olsun, herkes beni seçsin der. Heyecandır, kavak yelleridir, ayağının yerden kesilmesidir. Tökezledin mi dönüp gitmektir. Aşk güzeli seçer, sevgi ise sevdiğini güzelleştirir. Sevgi naiftir, kırılgandır ama savaşçıdır aynı zamanda. Bir kere sevdaya tutuldun mu bırakamazsın. Sevgi emektir. Kendinden vermektir, sevdiğini çoğaltmak uğruna eksilmektir. Fedakarlıktır diğer adı. Onun mutluluğu senden öndedir. Zamanla çoğalmaktır sevgi. Vazgeçememektir.”


Çok haklıydı söyledikleriyle fakat bilmiyordu geçmişimi... 


“Bir çocuk için en kötüsüydü varlığının başlı başına mutsuzluk kaynağı olması. Büyüklerin verdiği yanlış kararların altında, tüm çocukluğum, adına aşk dediğim ilk duygum, annemle babamın evliliği, mutluluğu ezilmişti. 

Tüm bu çocukluk travmalarıyla boğuşurken, üniversitede nefes alma sebebim olmuştu Sinan. Varlığıyla beni göklere çıkaran, yokluğuyla yerin yedi kat dibine sokan aşkım...”


Ansızın bir kazada kaybettiği Sinanın aşkı ile kocasının koşulsuz sevgisi arasında kalan Selma, Sinan ile ilgili gerçekleri öğrenmesinden sonra, gerçek sevginin aşka galibiyetini acı bir şekilde öğrenecektir. 

Bu romanda, sevilmeyi bilmeden büyüyen bir kızın, sonunda gerçek sevgiyi bulmasını ve bu uğurda kaybettiklerini soluksuz okuyacaksınız... Ve okurken mutlaka kendinizden bir şeyler bulacaksınız...