Hülya ERYİĞİT

STOCKHOLMÜN GÜLÜ

Duyarlılığı kabullendiği yılı yaşlandırdı kaleminde
Şiirsel kokan aşkların ardı arkası kesilmiyordu Hırsla vahşetin bileğine sarıldığını bilenlere
Okunu yayından kaydırdı
Çeşmesi dudaklarından şarap çalıyordu Çırpınan damarlarına onun kokusunu, açlığını sığdıramıyordu
Garip bir sevgiye göğsünü araladı
Bir tren her eserinde gözlerini kamaştırıyordu Boğazında düğümlenen aşk şarkıları
Temennilere galip geldi
Can
ı Stockholm lü sohbetlerde zırhını takınırken
Özlediği Don Juan mizahına yapışmaktı
Gönlünün değirmeni kellesine un üretirdi