Bazen çok düşüşte oluyorum.
Kalbimin boşluklarına düşüyorum, bazen iyi hissetmiyorum. Böyle zamanlarda, ben
papatya kokulu tütsünün etrafında şiirler mırıldanırken, benim gibi
hissedenlerin ne yaptığını düşünüyorum. Saydam olarak sayımız öyle çok ki. Aynı
anda zıplasak dünyayı yerinden oynatacak kadar çok…
O anda biriniz kahve yudumladı,
biriniz çiçek kokladı, derin bir iç çekti, biriniz ağladı, biriniz sustu, bir
şarkı daha yazıldı, belki aynı anda nefesini tuttu ya da uyudu. Belki hiçbir
hayal kırıklığının cevabını veremezken, onlarca kelimeye tutundu, ben de
tutundum elbette. Umutlarım yerle birken, mısralara sığındım. Hayal kırıklığına
uğramayın diye söylüyorum, yine de hiçbir sorunun cevabını bulamadım. En
azından üstünde düşündüm, bu yüzden böyle gecelerde kimseden habersiz, hatta
kendimizden bile habersiz kalben haberleştiğim ve ilham aldığım saydam
insanlara sonsuz teşekkürler.
Sizi öyle iyi anlıyorum ki…