Özgenur Çiçek

Boğazımda Ay Düğümü

Sana bölünmüş bir uykuyu armağan edeyim

Usulca düşerken başın yastığa

Göz kapaklarında kalmış son ışık haresini öpeyim

Sen anımsa

Gözümü, sana düşüşünü bakışımın ve rengini çehremin

Ben öperim

Ta ilk uykundan öperim seni

 

Bana zaman deme

Bana uzaklar, bana sokaklar

Bir dua bulur kuvvetime gömerim seni

Bir dilek diler

Düşüne inanırım senin

 

Sana dinmeyen, susmayan bir uyanış armağan edeyim

Kalemin bölüp durduğu gibi

Kâğıdın beyaz göğsünü

Bölsün dursun zihinleri ve mesafeleri

 

Bana zaman deme

Bana yürek de

Bir dua bulup çıkarırım seni

sevda yüzüne...