Kâğıdım,
kalemim ve ben...
Bir
de olmazsa olmazım sen varsın şu daracık odam, geniş yüreğimde. Biriniz olmazsa
olmaz; bir yanım eksik kalır. Hepsinden önce ben, ben olmam. Susmasın
derinlerden dökülen keman seslerim. Bitmesin masamdaki tavşankanı çayım.
Daha
ne isterim?
Varsın
fırtınalar kopsun alabildiğine; yeter ki, donuk kış güneşi, süzülsün
penceremden, aydınlatsın şu loş dünyamı. Kapatın kapıları; karışmak istemem
dışarıdaki kasırgalara bir saman çöpü gibi... Yok olacaksam sendeki
yalnızlığımda yok olayım.
Ürkmem
hiçbir şeyden. Sabrım güç verir bana sensiz yetimliğimde. İsteyemem kaderimin
benden aldıklarını; vermez ki geri!
Yaralı
dönmüşsem eğer savaş safından, ümitlerimle doldururum bende kalan boşluğunu.
Hasretin acısını da, sensiz kaldığımda öğrendim.
Ya
kimselerimin içinde yalnız kalmışımdır ya da yalnızlığımda kimsemle...